Aangezien sommige stofdeeltjes mogelijk schadelijk kunnen zijn, hebben nationale autoriteiten de zogeheten beroepsmatige blootstellingsgrenzen vastgelegd (de “Occupational Exposure Limits”, of OEL). Deze waarden zijn bovengrenzen die de aanvaardbare concentratie schadelijk stof op de werkplek vastleggen op basis van een gemiddelde dat over een werkdag van acht uur wordt verspreid.
Voor ieder soort stof bestaan er andere OEL-waarden, afhankelijk van hun risico. Als u bijvoorbeeld met materiaal werkt dat siliciumdioxide bevat, zal het stof dat vrijkomt bij de verwerking (door bijvoorbeeld te boren, beitelen, zagen of slijpen) hoogstwaarschijnlijk inadembaar kristallijn siliciumdioxidestof (“Respirable Crystalline Silica Dust, ofwel RCS) bevatten.
Deze stofdeeltjes kunnen uitzonderlijk gevaarlijk zijn, aangezien ze tot diep in de longen kunnen doordringen en de longblaasjes kunnen bereiken, waarbij te lange blootstelling kan leiden tot schade aan het ademhalingssysteem. In het ergste geval kan dit resulteren in een ziekte die silicose genoemd wordt, een aandoening die tot op heden ongeneeslijk is. Aangezien de gevolgen van gevaarlijk stof dramatisch kunnen zijn voor de gezondheid, heeft men OEL-waarden vastgelegd die de arbeiders moeten beschermen.
De OEL-waarden verschillen binnen de Europese Unie. Sommige landen passen strengere bepalingen toe. U moet altijd met de plaatselijke autoriteiten nagaan welke OEL-waarden op u van toepassing zijn. Heeft u er enig idee van waarmee deze maximumwaarde in de praktijk overeenkomt? Dit is echt maar een kleine hoeveelheid, vergelijkbaar met een snuifje zout, en weegt minder dan een muntstuk van twee eurocent.